Sevgili babacığımın en sevdiği çiçeklerdi bu zambaklar.
Babamla aramda bir bağ oluşturduğuna inanıyorum bu zambakların ve gözüm gibi bakıyorum.Her sene mevsimi geldiğinde her kökten birkaç dal çiçeklerini açar ve öyle bir coşarki şaşırırsınız.
yaklaşık 20 yıl oldu babacığımı kaybedeli ama bu zambaklar hala capcanlı duruyor.
Evimin en uzun süreli bitkisidir.Hiç bir bitkiye bu kadar uzun süre bakamam,kururlar.Neden ve nasıl bilmiyorum ama bu zambaklar mevsimi geldiğinde açar sonrada kendi halinde toprağına gömülür ve zamanını bekler.
Bazen bana ödül verir gibi mevsimsizde açar.Beni mutlu eder.
Belki batıl bir inanç ama ben babamın bu çiçeklerle benim yayımda olduğuna inanıyorum.Ve destek,güç alıyorum.
Benim evim dışında başka yerde bu zambaklar yaşamıyor ve kuruyor.
Birkaç kökünü arkadaşlarıma verdim ama bazısı çıkmadı,kurudu veya çiçek açmadı sadece yaprak olarak kaldı.
her gününüzün bahar tadında geçmesi dileğiyle iyi haftalar diliyorum.
